ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Λυδία Τζαμαλή γεννήθηκε και ζει στο Λος Άντζελες και είναι 18 (σχεδόν). Είναι μέγα WEIRDO και λατρεύει το πατινάζ. Ύστερα από 5 χρόνια, κατάφερε επιτέλους να κάνει και στροφή...
Στον ελεύθερό της χρόνο ακούει μουσική, διαβάζει βιβλία και γράφει μικρές ή και μεγάλες ιστορίες. Ακούει ΜΟΝΟ ξένα τραγούδια, έχει αποφοιτήσει από το Hogwards και έχει συμμετάσχει στην «εκδρομή» στον Άρη.
Είναι Echelon (φαν των Thirty Seconds To Mars), LP Soldier ή σκέτο Soldier (φαν τωνLinkin Park), Muser (φαν των Muse) και Killjoy (φαν των My Chemical Romance), καθώς της αρέσουν και άλλα, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ συγκροτήματα...
~
Συνάντηση 1η
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ
Λατρεύω τους Thirty Seconds To Mars
"Ύψιλον" δεν ξέρω τι να γράψω
Δουλειές δεν μου αρέσει να κάνω
Ιστορίες μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω
Ακούω μουσική πολύ.
~
Συνάντηση 2η
ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ
[…] Μπήκε ορμώντας μέσα από την πόρτα μία από τις πολλές κυρίες, εκείνη με το γκρι σακάκι συγκεκριμένα, και τράβηξε βίαια από το χέρι την Ανν, η οποία σπαράζοντας φώναζε για βοήθεια. Όρμηξα να την πιάσω από το άλλο χέρι, αλλά μ’ έπιασε η άλλη κυρία που φορούσε το καλσόν ανάποδα. Με τραβούσε από την άλλη μεριά και παραλίγο να μου σκίσει το δαντελωτό πάνινο βραχιόλι μου.Η Κέλλυ όμως ήταν αυτή που υπέφερε περισσότερο απ’ όλους. Την άρπαξε που την άρπαξε αυτή με τα μαύρα, την χαστούκισε κιόλας. Έτσι, απλά για πλάκα… Τι “προστάτες” είναι τάχα αυτοί; Περισσότερο με βασανιστές μοιάζουν.
Δεν θυμάμαι πια πολλές ακόμη σκηνές από ‘κείνη τη μέρα. Πάντα όμως αναρωτιόμουν την αντίδραση της μητέρας μας αν μάθαινε τι μας συνέβη μετά…
~
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
[…] Εκείνη η μέρα είχε περάσει πολύ γρήγορα. Ασυνήθιστο πράγμα… Τα δυο κορίτσια είχαν ολοκληρώσει την δουλειά τους και τώρα πια έκαναν χαλαρές την βόλτα τους, απολαμβάνοντας τη ζεστή ανοιξιάτικη ημέρα…
~
Συνάντηση 7η
ΣΤΟΝ ΞΥΠΝΟ ΜΟΥ (Στιχουργικό παίγνιο/παρωδία)
Στον ξύπνιο μου απόψε είδα πάλι
πως είμαι εντελώς διαφορετικός
οι άνθρωποι γύρω ολόιδιοι
κοιτούσαν και βλέπανε πως
κυλούσε η ζωή τους
προς το πουθενά
χιλιάδες ίδια ρούχα
και ίδια γούστα μουσικά
Στον ξύπνο μου απόψε είδα πάλι
πως ήμουνα λέει μ’ αυτούς
πως δεν ήμουν ιδιαίτερος
κι ένας κλώνος τους κανονικός
δεν είχαν τίποτα να πουν
δεν είχε κανένας διαφορά
και το πιο ωραίο απ’ όλα
πως ήταν ένα όραμα τελικά
~
Συνάντηση 8η
«Σύντομος» διάλογος Μόνικας (κύριου χαρακτήρα ιστορίας) με την αδερφή της, Φωτεινή:
- Μόνικα άνοιξε!
- Δεν μπορώ τώρα Φωτεινή, αλλάζω.
- Μόνικα άνοιξε!
- Φωτεινή όχι!
- Μόνικα άνοιξε!
- Φωτεινή κορίτσι μου, κουφή είσαι;
- Μόνικα, άνοιξε μου την πόρτα! Θέλω να μπω μέσα!
Η Μόνικα σηκώνεται εχοχλημένη από το κρεβάτι της, κάνει τρία βαριά βήματα, αρπάζει το πόμολο της πόρτας, την ανοίγει και βλέπει την αδερφή της να στέκεται εκεί κατσουφιασμένη. [...]
~
Συνάντηση 9η
ΝΕΦΕΛΗ
Ηρωίδα: Νεφέλη (Βίκυ)
22 ετών
Ζωγράφος
Σπούδασε στη Βοστώνη
Τελευταίο όνειρο: «Με έτρωγε ένας σκύλος»
Ήταν στο μικρό της διαμέρισμα και μόλις τελείωνε το νέο της έργο, μόνο την υπογραφή της έπρεπε να βάλει: Νεφέλη. Η ροκ μουσική έπαιζε δυνατά στο στέρεο και ο καιρός έξω στην Βοστώνη ήταν, όπως συνήθως, συννεφιασμένος και ετοιμαζόταν να βρέξει.
Ξαφνικά, το κουδούνι της πόρτας της χτυπά τρεις φορές. Την άνοιξε με υποψία αλλά μόλις αντίκρισε την φίλη της, ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της. Είχε ξεχάσει πως την είχε καλέσει να κοιμηθούνε μαζί.
Τα δυο κορίτσια κάθονταν στον μικρό καναπέ του σαλονιού της Νεφέλης και έπιναν τσάι συζητώντας διάφορα. Ο καιρός έξω χειροτέρευε και τώρα πια, έβρεχε καταρρακτωδώς. Του – ντουφ! Τα δυο κορίτσια αναπήδησαν τρομαγμένα από τον κρότο και αμέσως ξέσπασαν σε γέλια.
Μετά την ταινία στον υπολογιστή, αφού η ώρα είχε πάει 00.00 τα μεσάνυχτα, έπρεπε να πάνε για ύπνο.
Η νύχτα ήταν μεγάλη και υγρή. Η βροχή έλουζε την πόλη διαταράσσοντας τη νυχτερινή ησυχία...
~
Συνάντηση 10η
SMS ΠΟΙΗΜΑ
Δεν ξέρω γιατί σ’ το στέλνω αυτό
Δεν θυμάμαι τι ήθελα να πω.
Ένα “γειά” πολύ απλά,
ναι, εγώ είμαι καλά
Αχ, δεν μπορώ άλλο πια!
Τα’ χω βαρεθεί όλ’ αυτά!
Άντε να πάμε διακοπές,
Σε χώρες μακρινές…
Let me tell you something,
I regret for nothing!
I don’t care what you say,
I won’t listen anyway…