Συνάντηση 2η
Από αυτά τα δύο μέρη αναρωτιέμαι όσες φορές έχω περάσει. Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθώ καθώς μάλλον γύρω στις ένα εκατομμύριο φορές πρέπει να έχω περάσει. Νιώθω κομμάτι αυτού του σχολείου, ίσως γι’ αυτό έχουν να μου πουν και δυο ιστορίες.
Η μία ήταν τότε… την παγερή και παράλληλα ζεστή μέρα που ανέβηκα εκείνα τα σκαλιά. Σκόνταψα πεντέξι φορές μέχρι να συνηθίσω να ανεβαίνω αυτά τα βαριά και ταλαιπορικά σκαλοπάτια. Η σκέψη της μελανιάς που μου στοίχησε μια βδομάδα πόνου τριγυρίζει στο μυαλό μου μόνο που το βλέπω. Σκόνταψα και έπεσα βίαια κάτω. Ωραίο πέσιμο πάντως!
Η άλλη, με το που την βλέπω μου ζεσταίνει την καρδιά… Πέρασα τόσο υπέροχα σε αυτήν την αίθουσα που περνάω από έξω και εύχομαι να 
ανοίξει και να μπω μέσα. Την αγαπάω!
ανοίξει και να μπω μέσα. Την αγαπάω!
~
Συνάντηση 7η